Barbiergidsen en Natuurouders stellen ‘Scalluvia’ voor tijdens familiewandeling

Waterminnende planten en dieren
De wandelaars verzamelden in de waterburcht van Wissekerke in Bazel. Daar werden ze verwelkomd door Veerle Campens, de projectcoördinatrice van het Life+-project ‘Scalluvia’ bij het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB). “Met Scalluvia willen we de elzenbroekbossen in de Polders van Kruibeke zich weer ten volle laten ontplooien”, zegt Campens. “In zulke bossen staan de bomen het hele jaar lang in een drassige veenbodem.”

Maar tegenwoordig zijn ongerepte elzenbroekbossen zeldzaam in heel Europa. “Nochtans vormen ze een ideaal leefgebied voor waterminnende planten, zoals de zwarte els of dotterbloemen. Ook verschillende dieren vertoeven er graag. Daarom zullen de elzenbroekbossen van Scalluvia de natuurlijke rijkdom in de Polders van Kruibeke flink bevorderen.” Voor Scalluvia werkt het ANB samen met Waterwegen en Zeekanaal NV (W&Z), de gemeente Kruibeke en de natuurvereniging Kruin. Ze kregen steun van het Europese ‘Life+’, dat het milieu- en natuurbeleid van de lidstaten van de Europese Unie financieel ondersteunt.

Van nobele onbekende naar goede achterbuur
Voor de meeste mensen – zelfs vele buurtbewoners – was Scalluvia tot nog toe te vaak een nobele onbekende. “De laatste dag van de Week van het Bos leek ons ideaal om het gebied een kennismakingsbezoek te brengen”, zegt Campens. “We legden alle geïnteresseerden uit waarom elzenbroekbossen zo zeldzaam en waardevol zijn, en hoe we de natte natuur tegen 2017 zo levendig mogelijk willen maken. Bovendien betrekken we daar ook de buurtbewoners nauw bij.”
Dat gebeurt onder meer met natuureducatie, een speelbos, een wandel-app, vissteigers, kunstroutes, wandelingen en infoavonden. “We schenken de omwonenden een lap unieke natuur in hun achtertuin en hopen hen daar met deze wandeling alvast warm voor te hebben gemaakt!”

Fatale fuik wordt veilige haven
Vooral het bezoek aan de ‘eendenkooi’ was voor velen opmerkelijk. Die behoorde vroeger tot het domein van het kasteel en is een jachttechniek, waarbij eenden als het ware konden worden ‘geoogst’. Op vier armen van een vijver werden manshoge fuiken geplaatst. Dat zijn een lange, gevlochten tunnels met verschillende compartimenten, die door steeds kleinere hoepels worden gescheiden. De laatste mondt uit in een gesloten punt, zodat de eend vast komt te zitten.
De eendenkooi staat er nu niet meer, maar de naam is blijven hangen. Tegenwoordig vormt de Kooi een veilige haven voor de vogels en andere dieren van de Polders van Kruibeke. “Als habitat is de Kooi ideaal, omdat ze in een ontoegankelijk deel van het bos ligt”, zegt Dirk Gorrebeeck van de Barbiergidsen. “Vogels kunnen er dus in alle rust broeden en voedsel zoeken. Voor deze wandeling stond de boswachter ons bij wijze van uitzondering toe om de Kooi te betreden.”