Bescherming tegen wateroverlast, door o.a. stabilisatie en restauratie van eeuwenoude instabiele kaaimuur
Al in 1883 merkten ingenieurs dat delen van de kaaimuur richting Schelde verschoven. Dat wankele evenwicht wordt veroorzaakt door de Boomse klei onder de fundering van de muur en de druk van het grondwater. De voorbije 130 jaar ontwikkelden bouwkundigen diverse oplossingen, die telkens ontoereikend bleken. In het kader van het Sigmaplan werkte De Vlaamse Waterweg nv aan een definitieve oplossing voor de instabiele kaaimuur.
Bij hevige stormvloeden lopen de Scheldekaaien telkens onder water. Antwerpen is zeer overstromingsgevoelig door zijn ligging aan de Schelde. Na de stormvloed van 1976 werd er een waterkering gebouwd: een betonnen muur met een lengte van 5,5 kilometer en een hoogte van 1,35 meter. Door de klimaatverandering en zeespiegelstijging is het nodig die waterkering te verhogen met 90 centimeter. Dit gebeurt na de stabilisatie van de kaaimuur. Bescherming tegen overstromingen is de belangrijkste functie van de waterkering, maar ze bepaalt natuurlijk ook het aangezicht van de kaaien. Daarom combineren we deze werken zoveel mogelijk met de herinrichting van de kaaivlakte.